mysli.

Wczorajszego dnia w pracy bardzo nurtował mnie jeden fakt...mam 24 lata a do tej pory jestem singielką i nie zanosi się by to miało się zmienić w jakimś krótkim czasie. Zastanawiał mnie również fakt, dlaczego gdy ktoś wpadnie mi w oko musi okazać się gejem albo najzwyczajniej w świecie jest zajęty, chociaż ta pierwsza opcja zdarza mi się nad zbyt często co strasznie mnie irytuje. Tak naprawdę byłam w kilku związkach które zakończyły się szybciej niż miały sens jakoś poważniej zaistnieć. Zazwyczaj kończyło się awanturą i brakiem kontaktu z tą osobą. Teraz gdy jestem chora coraz bardziej tęsknię za ciepłem drugiej osoby, za wsparciem i pokrzepiającymi słowami które w ciężkich chwilach podniosły by mnie na duchu, a takiej osoby najzwyczajniej w świecie przy mnie nie ma co potęguje mój smutek. Muszę radzić sobie ze wszystkim sama z małą pomocą mamy i przyjaciółki chociaż wiadomo...nie zastąpią mi prawdziwej miłości i nie dadzą tego za czym tak naprawdę mocno tęsknię. A może to ze mną jest coś nie tak? w końcu miałam kilka szans na związek a odrzuciłam je...moja wybredność mnie kiedyś zgubi, sprawi że zostanę sama jak ten palec a o uczuciu będę mogła sobie jedynie pomarzyć. Mało jest na świecie osób które sprostałyby moim wymogom a jak już to...tak jak wspomniałam wcześniej, okazują się GEJAMI. Kolejna rzecz. Przez ostatnie dni czuje się naprawdę nieźle co jest dla mnie niezmiernie ważne. Po trzech dniach męczarni samej ze sobą zasługuję na odpoczynek, oby na dłuuuugi i relaksujący zwłaszcza, że zbliżają się święta a to mój ulubiony czas o tej porze roku, dlatego chciałabym go spędzić w miłej atmosferze bez swoich paranoicznych objawów które najzwyczajniej w świecie działają mi na nerwy, aż czasem jestem zła sama na siebie, że nie potrafię tego ogarnąć...ludzie w końcu pokonują raka, po ciężkim wypadku wstają na nogi a ja nie mogę pokonać durnej nerwicy?! halo! chyba coś tu jest nie tak? czas znaleźć siłę i determinację by pokonać tę francę raz a na zawsze.

https://www.youtube.com/watch?v=mf97F-SpBQU